Je irriteert je ontzettend, in samenwerking met een collega. Het lijkt maar niet door te dringen dat je graag wilt samenwerken en het lukt telkens niet om met elkaar op een lijn te komen. Daarbij houd jij ook nog eens geregeld een vervelend gevoel over na interactie met deze persoon. Herkenbaar? 

Irritatie is soms vervelend, maar ook een ontzettend goede raadgever. Het zegt je misschien wel dat er iets niet gaat zoals je eigenlijk wilt. En het lukt niet vanzelf om het tij te keren. 

Hoe dan wel? 

Misschien ben je wel bekend met de kernkwadranten; je kunt reflecteren op jouw eigen kernkwaliteiten, valkuilen, allergieën en uitdagingen. 

Om de communicatie te verbeteren is het behulpzaam als je daarnaast ook kijkt naar het kwadrant van degene waarmee je in interactie bent. 

Zou het kunnen zijn dat diegene misschien doorschiet in gedrag wat ook een kwaliteit zou kunnen zijn? 

Door hier met aandacht naar te kijken, lukt het je misschien beter om te begrijpen wat er belangrijk voor de ander is. Wat zijn of haar kwaliteit eigenlijk is en of jij daar bij aansluit of niet. Ook diegene heeft een uitdaging en misschien kan jij daar wel bij helpen, door niet vanuit allergie te reageren, maar vanuit jouw eigen kwaliteit, of misschien wel vanuit jouw uitdaging. 

Dat kan er bijvoorbeeld uitzien als onderstaande afbeelding:

De hulpverlener die dit invulde had te maken met een moeder die snel afwijzend reageerde op het personeel en in twijfel leek te trekken of er wel goed voor haar zoon gezorgd werd. Dit zorgde er voor dat de begeleiders een steeds hogere drempel ervaarden om contact op te nemen met deze moeder. Uit angst voor haar reactie. En dat terwijl deze hulpverlener inlevend als kwaliteit had. Dit bleek voor deze moeder niet voldoende. Waarom zou je reageren zoals ze doet? In supervisie kwamen we er op uit dat het er op lijkt dat wat zij graag doet en goed kan is; haar zoon beschermen. Hier ook voor hebben kan er voor zorgen dat haar vertrouwen (uitdaging) kan groeien je haar angst (allergie) voor onoplettendheid langzaam maar zeker weg kan nemen. De hulpverlener in kwestie merkte dat inleven niet voldoende is en het haar ging irriteren dat er iets over haar en haar collega’s gedacht werd, wat niet terecht is. Haar uitdaging is dan ook om duidelijk te blijven communiceren, met behoud van haar kwaliteit inleven. 

Dit bespreken maakte dat er een plan ontstond, waar er onzekerheid was. Dat er vertrouwen ontstond in eigen handelen en zin in het aangaan van het contact. Hoe mooi is dat!