Heb jij dat ook wel eens?

Je hebt het gevoel over te lopen.

Door regelzaken, inhoudelijke zaken, gevoelens en misschien ook zaken die niet direct herleidbaar zijn. 

Wat doe je dan? Zeker als vrouw is het risico dat het gevoel hebt alles te moeten regelen, oplossen.

Met als resultaat: hard door blijven gaan, tot het niet meer gaat.
En waar ligt die grens dan? Wanneer gaat het echt niet meer?

Herkenbaar? 
Wat heb jij nodig als je maar aan het doorrennen bent, om even een stapje terug te kunnen doen en misschien wel een van deze, of alle vragen aan jezelf te stellen?

Waar zit jouw gevoeligheid?

Moet je zaken?

Heb je het gevoel dat alleen jij het kan/moet doen?

Loopt je lijstje over, waardoor je niet meer weet wat nu moet en wat later kan? Of denk je; als ik dit nou maar gedaan heb...

Hoe ga je om met je tijd? Wat moet nu? Heb je nog overzicht over wat urgentie heeft, wat kan wachten. Of is er mogelijk zo veel dat het het gevoel hebt niet meer te kunnen kiezen in het nu?

Of blijf je bezig en is de vraag hoe je even niet hoeft te doen, maar alleen zijn?

Voor elke gevoeligheid ligt een verklaring. Een goede ook.

Maar is die je nog van dienst, of tot last?